Van onze verslaggever

ALKMAAR – Ze houden van pasta, willen minimaal een ons vlees in hun maaltijd, kijken tijdens het eten graag naar Rai Uno en hebben afwassen tot specialisme verheven. Ze noemen zich de MKC, oftewel de mannenkookclub. De Alkmaarse kookclub besloot vier jaar geleden het internet op te gaan. ,,We wilden onze kook en afwas ‘know how’ graag delen met de buitenwereld.”

Een nieuwe mannelijke bezoeker wordt bij aankomst op de MKC-pagina prettig verrast. Het hangt er vanaf welke zoekmachine er wordt gebruikt, maar met een beetje geluk, wordt de internetgebruiker verwelkomt door de beeldschone, verleidelijk kijkende Mara Venier. De wulpse blik van deze Italiaanse tv-presentatrice fdoet eerder denken aan een erotiek pagina dan aan kip kahari en goulash recepten. Wat heeft deze blonde godin met koken te maken, zullen veel bezoekers zich afvragen.
Helemaal niets, maar alles met de leden van de kookclub. Pim, Ton, Paul en Pieter, vier vrolijke, vrijgezelle keukenprinsen die van goedkoop en lekker eten houden. Ze zijn ook helemaal weg van de schone Venier. Ze hebben zelfs een digitale MKC Mara Venier fotogalerie gemaakt. Helaas kunnen ze niet meer van haar betoverende verschijning op televisie genieten. Ze is verhuist naar andere Italiaanse zender Rai Due. Hun verdriet is groot. Gelukkig hebben ze de foto’s nog.
De vier dertigers kijken nog altijd naar Rai Uno. En dat terwijl ze geen woord Italiaans spreken en er helemaal niets van begrijpen. ,,Omdat er niets op de andere zenders is”. legt Pieter uit. Alhoewel. Beverly Hills 90210 en Melrose Place kunnen ze ook waarderen.
Het viertal heeft de site gemaakt, omdat ze hun kennis van koken en afwassen graag wilden delen met andere kookliefhebbers. ,,En een beetje het internet verkennen”, vertelt Ton. ,,Bovendien ontbrak op het internet aan kookclubs die praktische tips en informatie gaven”, voegt hij toe.
Mensen die geen afwasmachine hebben en problemen ondervinden bij het schoonmaken van potten en pannen, doen er wijs aan om de pagina te bezoeken. De MKC heeft van afwassen een ware studie gemaakt. ‘Jaren lang filosoferen tijdens het afwassen’ heeft geleid tot een uitgebreid acht-stappen-plan waarin tot in de puntjes wordt uitgelegd hoe afwassers hun vuile vaat het snelst weer kunnen laten blinken. Het belangrijkste ontbreekt echter: een manier om de dankbare taak leuk te maken.
De leden van de club zijn gebonden aan een aantal regels. Zo mogen de eters de kok pas na de derde hap complimenteren of bekritiseren. Kritiek op zijn kookkunsten krijgt de kok bijna nooit. Alhoewel. Pierre ‘Culinair’ vormt een uitzondering. Hij heeft het eten ooit eens laten aanbranden.
Een andere regel is dat het eten altijd vlees moet bevatten. Daarnaast hoeft degene die heeft gekookt nooit af te wassen. Ook het lid dat de volgende keer moet koken, blijft gevrijwaard van de afwas. Hij mag inspiratie opdoen onder het genot van een Bavaria, het lievelings bier van de leden. De afspraken worden altijd nagekomen. ,,Het systeem organiseert zichzelf”, zegt Paul.
,,Het idee om een kookclub te beginnen is in de kroeg geboren”, legt Pim uit. ,,Eigenlijk uit pure noodzaak”, voegt Ton toe. Door veel voor elkaar te koken, bespaarden de oud-studenten elkaar veel moeite en geld. Uit de studententijd stamt ook de maximum prijs voor een maaltijd: f 15,99. Evenals het televisie kijken onder het eten. Die staat nagenoeg altijd aan.
De gang naar het internet was eigenlijk meer een grap, zo geven de leden toe. Ze houden wel van een beetje humor. Bij het eten is de gezelligheid net zo belangrijk als de kwaliteit van het eten.
Op zeer zeldzame momenten blijft de televisie uit. ,,Gaat de tv niet aan”, klinkt het dan in de stilte. De groep barst dan meestal in lachen uit. Praten zonder televisie kijken is iets waar de leden niet aan gewend zijn.